Biblioteka Multimedialna Teatrnn.pl udostępnia 136 086 obiektów cyfrowych
- W 1944 r. lubelski Komitet Żydowski podjął działania mające na celu stworzenie godnych warunków życia dla zydowskich sierot, którym udało się przetrwać koszmar wojny. Sierociniec funkcjonował od 16 lub 17 grudnia 1944 r. do 1 sierpia 1945 r. kiedy to został przeniesiony do Pieszyc na Dolnym Śląsku.
- W 1944 r. lubelski Komitet Żydowski podjął działania mające na celu stworzenie godnych warunków życia dla żydowskich sierot, którym udało się przetrwać koszmar wojny. Dnia 16 (lub 17) grudnia 1944 r. za sprawą lubelskiego Komitetu Żydowskiego utworzony został żydowski sierociniec w lokalu przy ul. Radziwiłłowskiej 3/7. Dnia 1 marca 1945 r. przeniesiono sierociniec do lokalu przy ul. Krakowskie Przedmieście 60 i przemianowano go na Dom Dziecka nr 5. Dnia 1 sierpnia 1945 r. Lublin opuściło 126 dzieci i 10 osób personelu, udając się do Pieszyc [inne nazwy: Pietrolesie (pl.) , Peterswald (niem.)], powiat dzierżoniowski [inne nazwy: Rychbach (pl.), Reichenbach (niem.)] Tam wszystkich umieszczono w nowo urządzonym przez miejscowy Komitet Żydowski Domu Dziecka im. Janusza Korczaka.
- W 1945 roku rodzina zamieszkała w kamienicy przy ulicy Krowoderskiej 6 w Krakowie. Po wojnie Seweryn Aszkenazy nosił panieńskie nazwisko matki "Jabłoński"
- W 1965 roku w nowo powstałym Akademickim Centrum Kultury ,,Chatka Żaka” utworzono „Kino Studyjne”, któremu patronował ówczesny dyrektor Wojewódzkiego Zarządu Kin, Rościsław Krzyżanowski (na zdjęciu w okularach). Pierwszym szefem owego kina został Zygmunt Szczawiński (po lewej).
- W 1972 Seweryn Aszkenazy wraz z narzeczoną przyjeżdża do Polski po raz pierwszy od 1946Na zdjęciu Seweryn Aszkenazy z narzeczoną Penny (po lewej) i Heleną Baral
- W 2017 roku Lea Hirsch z rodziną odwiedziła Turobin, miasteczko, skąd pochodzili jej rodzice. Antoni Teklak w czasie II wojny światowej ukrywał jej mamę, Gienię Kopf. Lea Hirsch razem z rodziną, złożyła kwiaty i zapaliła znicze na jego grobie na miejscowym cmentrzu. Dzięki jej staraniom Antoni Teklak został pośmiertnie odznaczony medalem "Sprawiedliwy wśród Narodów Świata".
- W 2017 roku potomkowie Gieni Kopf, uratowanej w czasie II wojny światowej przez Antoniego Teklaka, przyjechali do Turobina poznać miejsca związane z historią rodzinną. Krzysztof Tutka, wnuk brata Antoniego Teklaka, pokazuje Lei Hirsch i jej rodzinie miejsce, gdzie znajdowała się kryjówka jej matki w czasie II wojny światowej. Dzięki jej staraniom Antoni Teklak został pośmiertnie odznaczony medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
- W 2019 roku na wniosek Rose Lipszyc (z d. Rózia Handelsman) Instytut Yad Vashem w Jerozolimie przyznał pośmiertnie tytuł Sprawiedliwych wśród Narodów Świata dla Marii i Stanisława Jabłońskich. Medal odebrała wnuczka Janina Żak-Krasucki podczas ceremonii w Muzeum POLIN w Warszawie w 2022 roku.
- W bojowym rynsztunku od lewej: Stanisław Hopkała „Rapp”, Edward Zapolski-Kusy „Dewajtis”, Stanisław Milaszkiewicz „Świder”, Henryk Soroko „Rafał”.
- W bunkrze pod Tarnopolem Seweryn Aszkenazy w czasie wojny spędził prawie dwa lata
- W centralym miejscu na zdjęciu znajduje się Jan Welik (z podniesioną prawą ręką) na przyjęciu, po jego lewej stronie siedzi żona Danuta.
- W czasie II wojny światowej Stanisław i Maria Jabłońscy prowadzili gospodarstwo we wsi Nowiny k. Lublina. Pewnego dnia przyszła do nich Rózia Handelsman – znajoma żydowska dziewczynka, której udało się uciec z transportu do obozu Zagłady. Stanisław przekazał jej oraz jej ciotce metryki chrztu swoich córek. Na podstawie fałszywych dokumentów obie kobiety wyjechały na roboty przymusowe do Niemiec jako Polki. Do końca wojny Jabłońscy utrzymywali kontakt korespondencyjny z rzekomymi córkami, dzięki czemu udało im się ukryć prawdziwą tożsamość i doczekać wyzwolenia.
- W czasie okupacji Józef Kiełczewski często podróżował do Lublina, gdzie prowadził działalność podziemną
- W czasie wojny, przez niemal dwa lata Seweryn Aszkenazy z rodziną ukrywał się w bunkrze pod Tarnopolem. Była to kryjówka o powierzchni 8 m kw.
- W dolnym rzędzie od lewej stoją: Janusz Karpiński, Marek Domański, Zbigniew Kitliński, w górnym rzędzie od lewej: Stefan Gliniak (pseudonim Bulgod) i Marek Mrówczyński
- W grupie uczniów szkoły polskiej uczyły się również nieliczne ocalone z Zagłady dzieci żydowskie.
- W Lubelskiej Fabryce Wag na ulicy Łęczyńskiej - w hali produkcyjnej pracownicy regulują dużą wagę towarową.
- W pasiece na terenie majątku Zemborzyce w Ognisku Kultury Rolnej przy Zakładzie Doświadczalnictwa Rolnego w 1933 roku. Od lewej dr Stefan Blank-Weissberg, Antoni Demianowicz i Stanisław Jasiński. Materiały przekazane przez Bożennę Jasińską w ramach projektu „Pszczelarstwo na Lubelszczyźnie. Nieopisana historia - Rzeczpospolita Pszczelarska”.
- W podwórku ul. Podwale 7, tu niegdyś mieściła się piekarnia.
- W siatkówkę grają od lewej: Władek (wychowanek), Zbigniew Kiełczewski (drugi od lewej), Tomasz Kiełczewski, Pan Wolski
