Obiekt

Tytuł: Kościół p.w. Przemienienia Pańskiego w Lublinie - panorama nawy głównej

Opis:

Wystrój nawy głównej w dużej mierze pochodzi z początku XVIII wieku. Są jednak drobne wyjątki, jak np. ambona czy znajdujący się naprzeciw niej ołtarz, które powstały mniej więcej w latach 60. XVIII wieku. Sama ambona ozdobiona jest figurą Chrystusa Króla i czterech Ewangelistów. Jest nadwieszona w tle filaru północnego z wejściem po schodkach z balustradą. Ma kształt wielobocznie ściętego kosza, spód kielichowaty ze zwisem w kształcie owocu granatu. Ołtarz św. Wincentego a Paolo znajduje się po prawej stronie od Prezbiterium. W polu obraz św. Wincentego a Paulo głoszącego kazanie , wokół niego pasterze. Ołtarz ozdobiony jest posągami niewiast przedstawiającymi alegorie miłości (serce) , wiary (krzyż i kielich) i nadziei (kotwica).U góry nawy głównej półjajowata nadbudowana latarnią kopuła ozdobiona obrazami czterech Ojców Kościoła z 1939 r. i 1858 r. ( Bernasiewicz).Ołtarz główny. Bogato zdobiony w stylu późnego baroku, wykonany został bezpośrednio po wzniesieniu świątyni czyli na początku XVIII wieku. Został wykonany w warsztacie nadwornego rzeźbiarza rodu Sieniawskich i Lubomirskich czyli Jana Eliasza Hoffmanna z Puław. Obrazy znajdujące się na ołtarzu to dzieło Szymona Czechowicza z Warszawy. Główny obraz to „Przemienienie Pańskie" przedstawiający unoszącą się wśród obłoków postać Chrystusa. Po Jego bokach postacie Mojżesza i Eliasza. U dołu przywarci do skał góry Tabor i osłaniający oczy przed światłem apostołowie Jan, Jakub i Piotr. Nad tym obrazem znajduje się owalny obraz Boga Ojca, nad głową którego gołębica Ducha Świętego. Na zasuwie znajduje się obraz św. Stanisława Kostki autorstwa Józefa Buchbindera. Oba obrazy pochodzą z XIX wieku. Na środku ołtarza znajduje się Tabernakulum złocone z około 1739 r. Po obu stronach ołtarza widoczne posągi św. Wojciecha (po lewej) i św. Stanisława (po prawej).Prospekt organowy znajduje się nad wejściem głównym do świątyni. Bogato zdobiony znakomicie komponuje się z późno barkowym wnętrzem kościoła, ale jest znacznie młodszy niż sama świątynia. Organy zbudował uznany warszawski organmistrz Józef Szymański w 1899 roku. Instrument w kolejnych latach został rozbudowany przez Stanisława Ziaję mającego pracownię koło Rzeszowa. Ziaja nad organami pracował w latach 1971 – 1973. Syn organmistrza Paweł Ziaja w 2009 roku przeprowadził remont instrumentu i wymienił w nim wiatrownicę i stół gry. Jednocześnie dobudowano wówczas segmenty architektoniczne

Format:

text/html ; text/xml

Identyfikator zasobu:

oai:biblioteka.teatrnn.pl:122448

Język:

pol

Powiązania:

kliknij tutaj, żeby przejść

Prawa:

Copyright © Archidiecezja Lubelska

Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:

Data ostatniej modyfikacji:

16 gru 2019

Data dodania obiektu:

11 gru 2019

Liczba wyświetleń treści obiektu:

2

Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:

https://biblioteka.teatrnn.pl/publication/128466

Wyświetl opis w formacie RDF:

RDF

Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:

OAI-PMH

×

Cytowanie

Styl cytowania:

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji